Αιρέσεις & Θαύματα (2018)

Το HackerNews είναι ένα φόρουμ συζητήσεων που φιλοξενείται από το YCombinator, το κορυφαίο επενδυτικό ταμείο “επιταχυντή νεοφυών επιχειρήσεων” της Silicon Valley. Έχει μια μακροχρόνια και αντανακλαστική εχθρότητα σε κάθε ιδέα που ασκεί κριτική στην περιοχή των εργαζομένων στην τεχνολογία, οπότε εξεπλάγην όταν ένα άρθρο για το πώς να ξεφύγετε από την “τοξικότητα στην τεχνολογία” προχώρησε σε μια προσπάθεια να κερδίσει έδαφος και πολλές συμπαθητικές απαντήσεις. Επίσης, εξεπλάγην επειδή δεν μου είχε προκαλέσει απήχηση όταν το διάβασα για πρώτη φορά, λίγο μετά την αρχική υποβολή του, πριν απογειωθεί. Έτσι, το ξανακοίταξα. ^[1]

Είναι κατανοητό ότι η κριτική γίνεται πιο ευγενικά δεκτή όταν ασκείται από “ειδικούς”, όταν μιλάει την ίδια γλώσσα με τους στόχους της. Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση της Silicon Valley, αυτό σημαίνει ότι εμπορεύεται την ίδια γλώσσα αυτοεξευτελισμού που χλευάζει. Φαίνεται ότι ο μόνος τρόπος για να πείσεις έναν τεχνικάριο ότι η σκηνή του είναι τρομερή και ότι τον έχουν αποβλακώσει, είναι να το κάνεις να φαίνεται ότι η ίδια η εξαπάτηση ήταν καινοφανής και μεγάλης κλίμακας, ότι είναι αξια γι’ αυτούς. Δεν είναι απλά κάποιος άχρηστος εργάτης, έχουν εξαπατηθεί από ένα ιδιαίτερα θαυμάσιο τέχνασμα! Το αποκαλυπτικό Chaos Monkeys, μια διορατική αλλά και αντιπαθητική εξομολόγηση, ταιριάζει κάπου εδώ. ^[2]

Η αποξένωση συζητείται παραδοσιακά, με τη μαρξιστική έννοια, με όρους ενός εκμεταλλευόμενου, εξαθλιωμένου εργαζόμενου και της αποξένωσής του από την εργασία του. ^[3] Τι μπορούμε να πούμε για εκείνους που καταλαβαίνουν, σε κάποιο επίπεδο, ότι κερδίζουν υπερβολικά για τη μικρή αξία που προσθέτουν στην κοινωνία; Μήπως νιώθουν την ανάγκη να το κατανοήσουν με κάποιο τρόπο;

Η εμπειρία μου σε πόλεις όπως η Νέα Υόρκη και το Μόντρεαλ είναι ότι μπορείς να εργαστείς στην τεχνολογία, αλλά υπάρχει και ζωή εκτός αυτής της βιομηχανίας. Μπορείς εύκολα να είσαι κάποιος άλλος. Ωστόσο, στη Silicon Valley (και τη γειτονική της “Bay Area”), η κυριαρχία της ομώνυμης βιομηχανίας πλησιάζει την ολότητα. Η διαφήμιση στο μετρό προωθεί τυχαίες εφαρμογές που δεν έχετε ακούσει ποτέ. Οι διαφημιστικές πινακίδες προωθούν λύσεις επιχειρηματικού λογισμικού. Είσαι τεχνολογικά συνδεδεμένος και πλούσιος ή μένεις πίσω, ανεκτός στην καλύτερη περίπτωση. Ως αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από τον πλούτο, η SV αναγνωρίζεται πλέον ως ένα βαρετό και ομοιογενές μέρος.

Η ύπαρξη μιας σαφώς καθορισμένης κάστας τεχνικών-εργατών εγείρει ορισμένα ερωτήματα. Εξηγήσεις όπως “τα δημόσια ταμεία έχουν λεηλατηθεί, υπάρχουν όλο και πιο παράλογα ποσά χρημάτων σε ιδιωτικά χέρια, πρέπει να είναι παρκαρισμένα κάπου, και οι εσωτεριστικές τεχνολογικές μετοχές λειτουργούν” είναι στην πραγματικότητα σωστές. Ο Matt Bruenig το είπε καλύτερα,

Η άγραφη ιστορία του φιάσκου της Juicero είναι ότι η μεγάλη εισοδηματική ανισότητα προκαλεί λανθασμένη κατανομή του κεφαλαίου προς την παραγωγή ειδών πολυτελείας. ^[4]

Ωστόσο, τέτοιες εξηγήσεις είναι πολύ χοντροκομμένες και πολιτικές για τον θεωρητικά απολιτικό εργαζόμενο στον τομέα της τεχνολογίας.

Μια πιο κολακευτική εναλλακτική λύση είναι να προσδώσουμε μυστικισμό στις βιομηχανικές διαδικασίες της Silicon Valley. Να υποστηρίξουμε ότι αυτό που συμβαίνει στην SV έχει τις ρίζες του σε κάτι βαθύ, ακόμα και σε κάτι προδιαγεγραμμένο. Ότι έχει κάτι να κάνει με τον “αντισυμβατικό” τρόπο με τον οποίο διεξάγονται οι επιχειρήσεις εκεί, με το πώς τα στελέχη φορούν φούτερ αντί για κοστούμια, με την προσπάθεια που καταβάλλεται στην τυπογραφία, με τις χίπικες “ρίζες” των SF που εκτόπισαν.

Είναι διδακτικό να τους συγκρίνουμε με τα όχι και τόσο μακρινά ξαδέρφια τους στα οικονομικά: Ο φθόνος για τον Jamie Dimon γίνεται λατρεία για τον Elon Musk, το “πόρνες και πίπα” γίνεται “πάρτι στην πισίνα αγκαλιάς”, τα απροσδιόριστα μπαχαλικά γίνονται Burning Man κ.λπ.

Αποδεικνύεται ότι όταν η δουλειά σας είναι το σύνολο της κοινωνικής σας σκηνής, η αιτιολόγηση του γιατί βγάζετε τόσα πολλά χρήματα είναι απαραίτητη για να δώσετε νόημα στη ζωή σας. Οι αιρέσεις δημιουργούνται για να εξηγήσουν τα θαύματα.